Op herhaling
In 2021 reed ik voor de eerste keer, binnen 24 uur, de ronde van 12 uit. Toen ik na het gezellig ontbijt van de ronde van 12 zuidwaarts ging kwam ik weer door Een-West. Het bordje waar ik de vorige avond nog naar gezocht had hing aan de boom. Ik kon het niet laten om het als souvenir mee te nemen. Het heeft het afgelopen jaar op mijn werkkamer gestaan en herinnert me aan de geweldige tocht door 12 provinciën en inspireerde me om te trainen voor 2022.
De ronde van 12 van Rob Knoop
Na 10 jaar door Europa op fietsvakanties naar alle Europese landen in alle denkbare windstreken wilde Rob wel een nieuwe fiets-uitdaging hebben. In 1 dag door de 300 km of misschien door de 333,3 of zelfs 350 km? Want al meer dan 10 jaar stond 293 km als langste dag-afstand als zijn record. De 2e fiets wens was een rondje Nederland in 1 dag. Het hoefde niet persé een rondje te zijn, alle 12 provinciën in 1 dag was ook goed. Een route door 12 provinciën van Lent naar Leek was zo'n 426 km.
Na een brainstormsessie met ondertussen medeorganisator Martijn, stelde Rob voor om er een officiële toertocht van te maken als de try-out goed zou gaan.
Na een eerste try-out, die in Emmeloord stopte, was de conclusie: "Hèhè het is toch wel een heel eind, die 426 kilometer. Niet heel verstandig om dit te onderschatten."
Er volgde een tweede succesvolle try-out op zaterdag 28 mei 2011. Ditmaal zonder 17 kg bagage en met een bevoorradingsauto.
In 2021 was er de 9e tocht voor driedaagse, tweedaagse en ééndaagse rijders. Een 10e tocht komt er niet omdat het een boel organiseren is voor een steeds kleiner wordende groep.
Mijn eerste pogingen
In 2018 heb ik voor de eerste keer meegedaan aan De Ronde van 12. De Ronde van 12 is een wielertocht waarbij op één kalenderdag alle 12 provinciën worden aangedaan. De tocht gaat van Lent in Gelderland via Limburg, Noord Brabant, Zeeland, Zuid Holland en zo voort naar Leek in Groningen. Ik had mijn tent meegegeven naar Leek en ging om middernacht voortvarend van start. De bedoeling was dat ik diezelfde dag nog in Leek zou arriveren en daar op een camping mijn tent zou opzetten en napraten met de andere deelnemers. Helaas was in 2018 deze tocht van 431,5 km voor mij te veel en ik strandde in de Flevopolder. Noodgedwongen moest ik een hotel in Dronten opzoeken. Mijn tent heb ik terug laten brengen naar Lent.
In 2019 heb ik voor de tweede keer meegedaan aan De Ronde van 12. Ik had mijn tent weer meegegeven naar Leek en weer ging ik om middernacht voortvarend van start. Het ging een stuk beter dan het jaar ervoor, maar om tien uur 's avonds was ik pas in Emmeloord en had nog 75 km te gaan. En als ik dan in Leek zou arriveren moest ik in het donker mijn tent proberen op te zetten. Nee dat zag ik niet zitten en heb een hotel in Emmeloord opgezocht. Mijn tent heb ik terug laten brengen naar Lent en heb die drie dagen later opgehaald.
In 2020 ging de tocht, zoals zo veel dingen, niet door.
Een verhaaltje voor het slapen gaan
In 2021 wilde ik voor de derde keer mee doen aan De Ronde van 12. Ik had veel getraind en ging er van uit dat ik het zou halen. Maar mocht dat niet zo zijn dan wilde ik niet nogmaals een hotel opzoeken en mijn tent terug laten brengen. Ik nam dit keer mijn kampeeruitrusting zelf mee. Ik heb een tent, een slaapmat en een slaapzak. Maar waarom zou ik dát allemaal meenemen. De velomobiel is bijna wind- en waterdicht. Er zit een zitje in waar je een dag op kunt liggen, dus een slaapmat is ook overbodig. Rest alleen nog een slaapzak. Met mijn lengte lukt het niet om in een slaapzak languit in een velomobiel te liggen. Een alternatief is een langlaufoverall.
Om te testen ben ik eind mei naar een camping gegaan. Het had ook in de achtertuin gekund, maar daar heb ik geen campingsfeer. Om een uur of tien heb ik mijn langlaufpak aangetrokken en ben in mijn velomobiel gaan liggen. Enkele keren ben ik er uit geweest om wat extra's aan te trekken; een nekwarmer, lange fietsbroek, een extra jasje, een muts en wielerhandschoenen. Ook heb ik de schoenen stevig dicht gedaan. Gezien de omstandigheden heb toch redelijk geslapen en 's morgens had ik geen last van een stijve rug of zo. De test was geslaagd.
Mijn eerste ronde van 12 met ontbijt
In 2021 deed ik voor de derde keer mee aan de ronde van 12. Ik wilde nu eindelijk wel eens onder de finish-boog doorrijden en in het bijzijn van andere rijders de medaille omgehangen krijgen.
Met de toen geldende coronamaatregelen vertrokken even na middernacht 44 racefietsen en ik in mijn velomobiel. Van Gelderland naar Limburg ging vrij vlot en ook het hotel in Brabant had ik snel gevonden. De verbouwing was nog steeds gaande en ik moest even zoeken naar de ingang. Daarna was het door naar Zeeland. Vlak voor het Schelde-Rijnkanaal kreeg ik een lekke achterband. Een nieuwe band en wat gereedschap uit de velomobiel halen en de velomobiel op zijn kant in het gras leggen. Na een kwartiertje reed ik weer verder en vier minuten later was ik in Zeeland. Nu weer terug door Brabant naar Zuid-Holland waar net na de Moerdijkbrug een ontbijt voor de renners was. Bij het benzinestation heb ik koffie en een broodje gezond gehaald en snel weer verder. Maar helaas dat snel was er gauw af toen ik mijn ketting hoorde slepen. Het geluid kwam me bekend voor en een nader onderzoek was noodzakelijk. Op de oprit van Stadslandbouwkas Oude Beer werd het achterwiel op een pallet gezet en het derailleur-luikje geopend. De kettingbuis was naar achteren geschoven en zat nu vast in de derailleurkooi. Na wat gepeuter en getrek ging ik ruim 20 minuten later weer verder.
Daarna ging het eigenlijke best goed, behalve dat ik steeds verder achter op mijn planning kwam. Door Utrecht en Hilversum (Noord-Holland) kun je niet lekker doorrijden. In Flevoland rijdt het beter, ware het niet dat je veel onoverzichtelijke kruisingen hebt waar ik met mijn velomobiel niet met volle snelheid over heen ga. Voordat ik aan de rit begon had ik me al verheugd op een ophaalmaaltijd van de chinees in Swifterbant. Als ik er aan denk krijg ik weer trek. Maar gezien mijn achterstand op de planning heb ik besloten die maar over te slaan. Door deze truc, die me drie kwartier bespaarde, kwam ik In Emmeloord slechts 45 minuten later aan dan de geplande 18:38. In mijn planning had ik aan het eind nog 71 minuten over. Dus het moest gaan. Ik vervolgde mijn weg naar Overijsel en Friesland. Ondertussen heb ik nog even met mijn broer gebeld die in Oldeberkoop op me stond te wachten. "Ik kom wat later, en ben binnen het half uur weer weg". De stop duurde slechts 14 minuten. Als ik om half twaalf binnen wilde zijn had ik nog twee uur om 38 km af te leggen.
Het was inmiddels weer donker geworden. Er was een stuk weg waarbij het fietspad aan de linkerkant lag. Soms gescheiden door een strookje gras, een rijtje stenen of alleen maar een witte streep. Dat rijdt niet plezierig als er een tegenligger met vol licht aankomt. Je ziet niks en hoopt dat de witte lijn die je volgt gewoon rechtdoor gaat. Op een gegeven moment dacht ik dat ik Een-West in Drenthe gemist had, maar dat was toch nog niet het geval. Volgens mijn planning moest het bord op 11.84 km voor het einde van de rit hangen, dus nog even doorrijden. Eindelijk was ik bij de rotonde aan de Tolberterstraat in Leek in de provincie Groningen. Even ging ik in het donker nog de verkeerde kant op maar kwam uiteindelijk ik op de Midwoldigweg, de weg naar de finish.
Het was iets over half twaalf en het ontvangstcomité had inmiddels de boog neergehaald en zat ergens in de caravan. Via de telefoon kreeg ik aanwijzingen naar mijn kampeerplek. Men was er vanuit gegaan dat ik niet meer zou komen. Na een lekkere douche heb ik in mijn velocamper geslapen. De volgende morgen hadden we een gezamenlijk ontbijt met gebakken ei en nog veel meer. Toen kreeg ik alsnog mijn medaille omgehangen.
Ronde van 12 in 2022
In 2022 wordt er geen Ronde van 12 georganiseerd.
Maar wat let me om de tocht van vorig jaar nog een keer te fietsen. Als velonaut heb ik geen ondersteuning nodig. Ik kan alle eten en drinken meenemen waar nodig even een hotel binnen wippen. Ook het kampeerprobleem heb ik onder de knie. Als ik pech heb ben ik toch op mezelf aangewezen.
GPX-files
Rob Knoop heeft de Ronde van 12 gereden en aan de hand van zijn rit heeft hij jaren geleden een GPX-bestand gemaakt. In 2019 heb ik het hele traject verkend en het GPX-bestand hier en daar een klein beetje aangepast. De route is opgeknipt in 4 delen:
Controlepunten
De route loopt langs de controlepunten van de Ronde van 12 zoals Rop Knoop die heeft uitgezet. Dit jaar is er geen controle. Je kunt de punten snel voorbij rijden of zelfs overslaan. Rij je niet naar Limburg of Zeeland dan kun je natuurlijk niet zeggen dat je door 12 provincién hebt gereden. Maar dan blijft er nog steeds een mooie lange tocht over. Zelf ga ik proberen om in elke provincie een foto te maken.
Voorbereiding
De afgelopen maanden heb ik me voorbereid op de tocht. Ik wil graag een uurtje sneller zijn dan vorig jaar. Ik heb allerlei trainingen gedaan: korte sprintjes, duurtraining, krachttraining, versnellinkjes, tijdritjes, maar wel met de nodige rustdagen. Het resultaat was nog niet wat verwacht had. Op 27/28 mei heb ik meegedaan aan een 24h ride attempt. Dat was een goede test en training. 460 km met 1335 hoogte meters in 24h. Dan moet Leek ook te halen zijn.
Resultaat
Op 9 juli 2022 klokslag middernacht werd door Rob Knoop, de voormalig organisator van 'De Ronde van 12', het teken gegeven dat ik kon vertrekken. De eerste kilometers waren geen problemen. Bij Grave was het fietspad over de brug afgesloten. Er was wel een bord dat verwees naar de pendelbus, maar die reed 's nachts niet. Ik zag me genoodzaakt de rijbaan te nemen om naar de overkant van de Maas te komen. Om half drie was ik in de Brabantse plaats Nuland. En toen over het "Halve zolen pad" naar Zeeland. Terug via Brabant en de Moerdijkbrug naar Dordrecht. De snelheid was er uit maar ik heb toch Vianen weten te bereiken. Inmiddels lag ik al twee uur achter op mijn schema en realiseerde me dat het onmogelijk was om voor middernacht Leek te bereiken. Toch ben ik na een drankje en een hapje doorgereden met het idee om zo ver mogelijk te komen. In Swifterbant heb ik de strijd opgegeven en een camping gezocht. Na een lekkere warme douche heb ik heerlijk in mijn eigen velomobiel geslapen. Het was niet de herhaling van 2021, maar van 2018 toen ik ook niet verder kwam dan de Flevopolder.
15 augustus 2022