De Ketting

Een paar dagen na de aankoop van de velomobiel vond ik toch dat de trappers te ver weg stonden. De velomobiel werd op zijn kant gelegd en de trapas een centimeter naar achter verplaatst. Dat reed een stuk beter. Mijn voet hoefde ik niet meer te strekken waardoor ik druk van de pedalen op de juiste plaats onder de voet voelde.

Een week later bemerkte ik dat er zo nu en dan toch wel veel ketting lawaai te horen was. Ik realiseerde me dat ik de trapas verplaatst had, maar de ketting niet had ingekort. Wellicht zou dat de oorzaak van het lawaai zijn. Net als bij een 'gewone' fiets dacht ik dat ik dat het beste zou kunnen doen aan de zijkant van de fiets. Met een imbussleutel werd het kapje verwijderd en ook de achterveerpoot werd los gemaakt. Oei, dat zag er wel heel zwart uit. Na wat ronddraaien vond ik de snelsluitschakels, maar ik had geen idee hoe ik doe los zou kunnen krijgen.

Opzoeken op het internet was geen optie want alle vingers waren intussen pikzwart. Ik prutste er met de kettingpons een schakeltussen uit, en het lukte me ook nog om de boel weer aan elkaar te ponsen. In een testrit op een lange rechte weg werden zonder probleem alle versnellingen getest.

Rijden in een velomobiel is een feest. Ik snap niet waarom ik, en velen met mij, jarenlang tegen de wind in hebben gefietst. Als dat 'ding' eenmaal op snelheid is moet je hem alleen op snelheid weten te houden. Heuvel op zul je terug moeten schakelen, maar boven komt de beloning.

Inmiddels had ik al meer dan 1000 km gereden en kom steeds weer op nieuwe wegen. De weg van Venray noord naar Holthees heeft een prima fietspad, maar net na de spoorweg moet ik toch afremmen en terugschakelen omdat ik linksaf wil naar Smakt. Ik zet de velomobiel stil en wacht tot er geen verkeer aankomt. Alleen van voren komt nog een auto, maar die laat mij voorgaan. Nou daar gaat ie dan, ik zet kracht en hoor "knap". Snel de voeten losmaken en terug laten rollen, want er kwam alweer verkeer aan.

Ik had me hierop voorbereid. Ik had een 3 mm imbussleutel, latex handschoenen en een kettingpons bij me. Eerst maar weer op de kant in het gras. Samen met de automobilist heb ik de boel weer aan elkaar gekregen en was van plan naar de dichtst bijzijnde fietsemaker, in Vierlingsbeek, te gaan voor verder advies.

Ruim voor Vierlingsbeek liep de ketting toch niet zo lekker als ik zou willen, hij werd niet meer lekker door de buis naar achter getrokken. Met 10 km/uur en zo nu en dan even de benen stilhouden kwam ik in Vierlingsbeek waar inmiddels de fietsenmaker verhuist was naar Gennep. Dat was de verkeerde kant op, en ik besloot de fietsenmaker in Arcen met een bezoek te vereren. Langzaam ging ik richting het zuiden. Een stop bij een cafe zou inmiddels ook wel wenselijk zijn en zo kwam ik terecht op camping Landgoed Geijsteren. Een vriendelijke, gebruine, man zag mij aankomen en omdat ik toch maar 10 km/uur ging stopte ik bij hem en zei: "Beetje probelemen met de ketting". Samen met de buurman hebben we er na gekeken, maar konden niets raars vinden. De ketting was wel aan vervanging toe zeiden de 'deskundigen'. Dan maar weer verder proberen.

Aan het eind van de camping ging de weg stijl omhoog, en u raadt het al: "knap". Samen met de gebruinde buurman heb ik er een schakel uitgehaald en de boel aan elkaar geponst. Ik ben er inmiddels achter dat een ketting aan elkaar zetten onder het stoeltje een heel stuk makkelijker en beter gaat dan aan de zijkant bij de derailleur.

In Arcen heb ik twee snelsluitschakels gehaald, maar ik denk dat ik die voorlopig niet nodig zal hebben. Thuis heb in alle rust de schakels nog eens bekeken en denk dat hij nu prima aan elkaar zit. Inmiddels ook heel wat vet van de ketting gehaald en meer dan 75 km gereden.

Dat de ketting tweemaal is geknapt is mijn eigen schuld. Ondeskundig aan elkaar gezet. Maar wanneer is een ketting nu aan vervaning toe? Op het internet vond ik:

Mijn ketting heeft nu een waarde van 146,5. Wat de 'deskundigen' ook zeggen ik denk dat ik nog wel even verder kan.